Een woningzoekende die urgentie aan wil vragen, meldt zich bij de gemeente Nijkerk. De gemeente neemt de urgentieaanvraag in behandeling en legt deze voor aan de urgentiecommissie om te beoordelen of er een urgentie toegekend moet worden. In 2017 zijn er in totaal 27 aanvragen voorgelegd aan de urgentiecommissie. Hierbij moet worden aangemerkt dat de urgentiecommissie sinds 1 april 2017 de urgentieregeling uitvoert voor de gemeente. Dit jaarverslag heeft dan ook alleen betrekking op de gegevens vanaf die datum en niet op het volledige verslagjaar.

In figuur 2 is te zien over hoeveel urgentieaanvragen er in de gemeente Nijkerk een advies is uitgebracht door de urgentiecommissie. Een aanvraag kan in eerste instantie worden aangehouden door de urgentiecommissie om aanvullende informatie op te vragen. Nadat deze informatie is ontvangen, adviseert de urgentiecommissie aan de gemeente Nijkerk om de aanvraag toe te kennen, af te wijzen of buiten behandeling te stellen. Over deze aanvragen geeft de commissie dus tweemaal een advies: in eerste instantie het advies aanhouden, in tweede instantie het advies toekennen, afwijzen of buiten behandeling stellen. Al deze adviezen zijn meegeteld in figuur 2. Daarom ligt het totaal uit figuur 2 met 30 aanvragen hoger dan het totale aantal ingediende aanvragen van 27.

In 2017 is er één aanvraag niet behandeld. Deze werd ingetrokken door de aanvrager omdat zij tijdens het urgentietraject een woning vond. Daarmee was een urgentieaanvraag niet verder nodig.

Adviezen urgentiecommissie op totale aantal aanvragen

Figuur 2: Adviezen urgentiecommissie op het totale aantal aanvragen

In deze figuur is één urgentieaanvraag opgenomen die in 2017 werd ingediend en is aangehouden en waarover in 2018 pas verder geadviseerd zal worden door de urgentiecommissie.

Een woningzoekende kan om verschillende redenen een urgentie aanvragen. De aard van de urgentieaanvragen is zeer divers en soms ook gecombineerd.

In figuur 3 is te zien dat urgentieaanvragen als gevolg van psychosociale problemen veruit het meeste voorkomen. Onder ‘overig’ kunnen diverse aanvragen vallen die betrekking hebben op het niet hebben van een adequate woning.

Figuur 3: Soort aanvraag

In 2017 heeft de urgentiecommissie op 17 urgentieaanvragen (57%) een positief advies gegeven. Dat wil zeggen dat zij de gemeente Nijkerk adviseerde om de betreffende woningzoekende een urgentieverklaring toe te kennen. Bij een reguliere toekenning voldoet aanvrager aan alle voorwaarden om voor een urgentieverklaring in aanmerking te komen.

   Casus toekenning:

Na haar relatieverbreking is mevrouw (41 jaar) in gaan wonen bij haar ouders met de verwachting dat dit kort zou duren en zij snel een eigen woning zou vinden. Hoewel mevrouw actief reageert op het woningaanbod, is het haar nog niet gelukt om een woning te vinden. Zij woont nu, samen met haar twee jonge kinderen, al een half jaar in bij haar ouders.

De inwoning valt alle betrokkenen zwaar en vooral de ouders van mevrouw. Vader heeft last van hartfalen en werd onlangs enkele dagen opgenomen in het ziekenhuis. Mevrouw krijgt thuisbegeleiding en opvoedondersteuning voor met name de jongste dochter met wie het niet goed lijkt te gaan.

De urgentiecommissie toetst de urgentieaanvraag aan de Huisvestingsverordening 2015. In artikel 6:1 worden urgentie categorieën benoemd. De commissie toetst of aanvrager behoort tot de urgentiecategorie van artikel 6.1, onder f. Dit zijn woningzoekenden die urgent woonruimte nodig hebben en waarbij sprake is van een combinatie van situaties.

Op basis van het beoordelingskader stelt de urgentiecommissie vast dat mevrouw niet voldoet aan de eis dat zij het afgelopen jaar in een zelfstandige, legale woning in de gemeente heeft gewoond. Wél is er sprake van een acute noodzaak om binnen zes maanden te verhuizen. In de huidige situatie is er sprake van een meervoudige problematiek die bovendien een directe relatie heeft met de woonsituatie. De urgentiecommissie meent dat er geen sprake is van een eigen verantwoordelijkheid voor het ontstaan van de situatie. Het is aangetoond dat mevrouw zich inspant om het woonprobleem op te lossen en alle hulp accepteert die haar daarbij geboden wordt.

De urgentiecommissie concludeert dat mevrouw voldoet aan het merendeel van de voorwaarden om in aanmerking te komen voor urgentie. Daarom adviseert de urgentiecommissie de gemeente Nijkerk om aan mevrouw een urgentieverklaring toe te kennen. De gemeente heeft dit advies ongewijzigd overgenomen.

De beslissing of iemand wel of niet urgent is, wordt gemaakt op basis van het beschreven beleid. De huisvestingsverordening van de gemeente Nijkerk biedt de mogelijkheid om, wanneer dit nodig is, af te wijken van de gestelde regels ten gunste van aanvrager.

Elke situatie kent unieke aspecten en wordt door de urgentiecommissie individueel beoordeeld. Dan kan het voorkomen dat aanvrager niet voldoet aan alle voorwaarden om voor urgentie in aanmerking te komen en de commissie een andere belangenafweging maakt. De commissie kan bijvoorbeeld de eigen verantwoordelijkheid voor het ontstaan van het woonprobleem minder zwaar wegen dan de woonnoodsituatie en op grond daarvan toch adviseren om een urgentie verlenen. De commissie zal in die individuele gevallen waarbij zij een andere afweging maakt, het advies goed onderbouwen en met toetsbare feiten motiveren.

In 2017 gaf de urgentiecommissie op 7 urgentieverzoeken (23%) een negatief advies. Dat houdt in dat zij de gemeente Nijkerk adviseerde om de betreffende woningzoekende geen urgentieverklaring toe te kennen. Een urgentieverzoek wordt afgewezen als er niet wordt voldaan aan de criteria om voor urgentie in aanmerking te komen. De urgentiecommissie geeft in haar adviezen een inhoudelijke motivering waarom zij negatief adviseert op een aanvraag.

Als bij de behandeling van een urgentieaanvraag blijkt dat er onvoldoende informatie beschikbaar is om een zorgvuldige afweging te kunnen maken, besluit de urgentiecommissie tot aanhouding van de aanvraag. In 2017 heeft de commissie vijfmaal (17%) een aanvraag in eerste instantie aangehouden voor het opvragen van aanvullende informatie. In alle gevallen was het urgentiedossier niet compleet en had de urgentiecommissie aanvullende informatie nodig om de aanvraag te kunnen behandelen.

Indien de aanvrager de gevraagde informatie niet binnen de daarvoor gestelde termijn aanlevert, kan de urgentiecommissie op grond van artikel 4:5.1 van de Awb adviseren om een aanvraag buiten behandeling te stellen. De reden hiervoor is dat de urgentiecommissie zonder de gevraagde aanvullende informatie de aanvraag niet heeft kunnen beoordelen. In het verslagjaar is dit niet voorgekomen.

Van de vijf aanhoudingen in 2017 werden er uiteindelijk drie toegekend. Eén aanhouding is gedurende de urgentieprocedure ingetrokken, omdat aanvrager een woning had gevonden. Eén aanhouding is nog in behandeling. Het advies daarop zal in 2018 worden gegeven.

Voor de afhandeling van een urgentieaanvraag staat in totaal een termijn van negen weken. Het overgrote deel van de urgentieaanvragen wordt (ruim) binnen de daarvoor gestelde termijn afgehandeld.

Aan een termijnoverschrijding kunnen verschillende oorzaken ten grondslag liggen:

• Aanvrager vertraagt de procedure door bijvoorbeeld het niet tijdig aanleveren van stukken die noodzakelijk zijn voor de urgentieaanvraag;
• Vertraging bij de gemeente die de aanvraag in behandeling heeft;
• Vertraging bij (het secretariaat van) de urgentiecommissie;
• Een aanvraag wordt in eerste instantie door de urgentiecommissie aangehouden voor aanvullende informatie.
  
  

In 2017 is er tweemaal sprake geweest van een termijnoverschrijding. In beide gevallen was er sprake van een aanhouding. Doordat er gewacht moest worden op het aanleveren van de aanvullende gegevens werd de behandeltermijn overschreden.

De urgentiecommissie stuurt haar adviezen op urgentieaanvragen naar de gemeente Nijkerk. Het is de gemeente die uiteindelijk het besluit neemt op een urgentieaanvraag en de betreffende aanvrager van dit besluit op de hoogte stelt. In het verslagjaar heeft de gemeente alle adviezen van de urgentiecommissie ongewijzigd overgenomen.